Rozdział 17 ~ Obowiązek

~ Jeśli będzie do 7 komentarzy rozdział jutro! ~

* * *

Po tym incydencie Ludmiła udała się do Leona. Godzinę później stała pod drzwiami domu swojego najlepszego przyjaciela. Zapukała i już po chwili ujrzała szatyna. Od razu się w niego wtuliła.

- Lu co się stało?

- Możemy wejść do środka?

- Jasne, wchodź. 

Zamknął drzwi. Usiedli w salonie. 

- No to mów co się stało - powiedział troskliwie.

- Marcin to idiota, dupek jaki może być. 

- Czemu tak sądzisz?

- Bo to prawda, Leon. Tak jest. Dziś zerwaliśmy.

- Dlaczego? - spytał zdziwiony.

- Nie umie przejąć odpowiedzialności za swoje czyny.

- Nie do końca rozumiem.

- Jestem w ciąży, Leon! Jestem w ciąży. 

- Lu. Nie martw się. Ja Ci we wszystkim pomogę - podszedł do blondynki po czym ją przytulił.

- Jesteś najlepszy. Dziękuje Ci.

- Nie ma za co. Wiedz, że zawsze ci pomogę. A Marcin jest zwykłym dupkiem.

- Tak, zgadzam się. Ja już wrócę do domu.

- Lu w takim stanie cię nie puszczę.

- Leon nic mi nie jest. Mogę wrócić sama. 

- Nie. Zostajesz tu ze mną.

- Nie mam już siły Ci się sprzeciwiać. Jak chcesz.

- Jesteś w ciąży. Moim obowiązkiem jest opiekowanie się Tobą.

- Nie jest to twój obowiązek. 

- Jesteś moją przyjaciółką, więc jest to mój obowiązek.

- Nie. Robisz to, bo chcesz.

- Niech Ci będzie. Ale zostajesz na noc u mnie.

- Dobrze. 

- Prześpię się na kanapie, przyniesiesz mi jakiś koc?
- Nie. Ty prześpisz się w mojej sypialni, a ja będę spał na kanapie.
- Ja będę spała na kanapie, a ty u siebie. To twój dom, nie powinieneś spać w salonie.
- Ale będę spał w salonie. Jesteś ciężarna, więc powinnaś mieć wygodnie.
- To dopiero pierwsze chwile. Daj spokój. 
- Nie dam spokoju. Musimy dbać o twoje przyszłe dziecko.
- Dziecko... Dziecko w moim wieku? Do tego będę wychowywać je sama.
- Ludmiła pomogę ci z wychowywaniem go.
- Dziękuję. Mogę się już iść położyć?
- Jasne. Śpijcie dobrze - uśmiechnął się. 

* * *

Co ja narobiłam? Jak ja sobie z tym wszystkim poradzę? A ten dupek nawet nie ma odwagi podjąć odpowiedzialności za swoje błędy! Był taki kochany, czuły, miły, a teraz? Jak o nim myślę to mnie mdli. Czemu to wszystko się mi przytrafia? Czemu nie mogę być szczęśliwa? Mam wszystkiego dość. Ten koleś zrujnował życie mojej przyjaciółce, a teraz mi. Gdybym mogła już bym się zabiła. Ale przez ciążę, Leona... Ja po prostu nie mogę, nie chce. Tylko teraz moje przyszłe dziecko będzie wychowywało się bez ojca.  - myślała. Po kilku minutach odpłynęła do krainy Morfeusza. 

* * *

Nie wiem jak można być takim człowiekiem! Zabawił się, a jak przyszło co do czego to zostawił dziewczynę z brzuchem. Po prostu kretyn. Szkoda mi Ludmiły. Widzę jak ona cierpi. Chociaż dobrze, że Francesca wyjechała. Przynajmniej jej znów nie skrzywdzi. Kim można być, by ciągle krzywdzić i ranić te niewinne kobiety? On jest chyba psychicznie chory. Ja nigdy bym nie zranił żadnej kobiety. Tak, nigdy. Jutro muszę obgadać z Lu ważne rzeczy. A tymczasem idę spać... Może przyśni mi się Viola. Chciałbym. - myślał. I już po kilku minutach miał zamknięte powieki i cicho pomrukiwał.

___________________________________________
I jest 17 ;*
Tak jak obiecałam. :)
Jutro moment z leonettą, trochę Fran i Lu.
Dedykowany rozdział : Berry ;*<3
Do następnego. ;*